M'n boek is uit!

Gisteren schoof de ‘a’ mijn blinde vlek binnen. 25 tellen later verdween ook de ‘z’. “Ik heb een writers block”, dramaqueende ik aan de lunchtafel. Stefanie zei niets, maar greep naar de fles. Ze vulde met iets vochtigs m’n koffie aan tot tegen de rand. “Slurp”, zei ze. “Gauw. Anders gaat het eroverheen.” Met m’n neus zo in de koffie kwam de ‘a’ na een tijdje voorzichtig weer om een hoekje kijken. Daarna ook de ‘h’. Met m’n brood werd het niets meer. Ik liet het kopje pas los nadat Humberto had gehuild …

Vanochtend was het over. Toen ik wakker werd, stond ik in een kring. Drie mensen verder verongelijkte er iets. En dat ging niet over. Ik boog naar voren en zag Gordon. "… en de koffie is hier ook niks”, klonk het klaaglijk van tussen neus en lippen. Tegenover me werd het evenmin stil. Jamie Oliver. Ik kon net op tijd wegduiken toen hij z’n zoveelste speelse ei gooide. ‘Eggen’, noemen ze dat, in vandalenkringen. En naast me, inmiddels onaantastbaar maar toch ferm, zweefde Mies Bouwman. Het ei raakte haar en toch ook niet. Tegelijk temde ze Gordon met een dreigloos en toch niet te negeren giecheltje.

Er stonden er meer, maar die kende ik niet. Ons gemeenschappelijke ingrediënt: een vers verschenen of te verschijnen boek. En blijdschap. Opluchting. Extase. Alsof die koffie van gisteren was blijven stromen. Gordon toonde trots z’n boek. Z’n leven teruggebracht en uitgedragen in één logische titel. Mies wees op haar opnieuw uit te brengen kinderboek. Een evergreen van vroeger. Jamie’s boek bleek bereid uit vijf gerechten. Dat schiep een band. Want dat vijftal geldt ook voor de mijne. Ik liet het hem zien, vanaf mijn plek in de kring.

Hij zag dat kreng van een schoonmoeder op m’n cover. En gooide een bulls-ei.

Dit waren m’n blogs in de aanloop naar de verschijning. Op z’n laatst op 15 maart meld ik me weer met de uitslag van de review-tombola. Schrijf een recensie over m’n boek. Onder jullie worden drie exemplaren verloot. Zie hiervoor m’n blog van gisteren.

Twitter Facebook LinkedIn Volgen